Dil öğrenimi bir süreçtir. Bu sürecin en önemli adımlarından biri 0–6 yaş grubundayken atılmalıdır. 6 yaş sonrasında dil eğitimine başlayan çocukların erken yaşta başlayanlara oranla kelime dağarcıklarının daha kısıtlı olduğu ve cümle kurma yetilerininin erken yaşta öğrenenlere nazaran eksiklikler gösterdiği araştırmalarla kaydedilmiştir. Bunun sebebi algı mekanizmasının etkinliğini azalmasından başka bir şey değildir. Bu araştırmalar bir çocuğun ne kadar erken dil eğitimine başlarsa dil konusunda uzmanlaşmasının da daha kolay olduğunu göstermiştir. Çocuklar iyi birer gözlemcidir. Erken yaşlarda algılarının yüksek olmasından kaynaklı yeni bir dili öğrenirken ana dili öğrenme prensip ve yollarını hatırlayarak bunları İngilizce öğrenmek içinde kullanabileceklerini kısa sürede fark ederler ve uygulamaya koyarlar.
* Okul öncesi çocuklar yabancı dili çeşitli aktivitelerle öğrenirler (Oyun Merkezli Öğretim). Buradaki rol modelleri öğretmenleridir. Öğretmenler öğrencilerin çeşitli öğrenme tiplerine hitap eden farklı oyunlarla ve sürekli tekrarlarla öğrencinin dikkatini çekerler ve öğrenmeye istekli hale gelmelerine yardımcı olurlar. Çocuk, bu süreçte önce faaliyeti izler, daha sonra amacı anlar ve yetişkinin konuştuğu dilden gerekli anlamı çıkarır. Bir süre sonra ana dilde olduğu gibi yabancı dili de kullanmaya başlar. Bu bir binanın temelden yukarı doğru yavaş yavaş inşa edilmesine benzetilebilir. Yetişkinin buradaki görevi binaya destek veren iskele olarak adlandırılabilir.
* Yabancı dil eğitiminde önemli olan öğrendiği yabancı dili hayatlarının bir parçası haline getirebilmektir. Bu yaş grubundaki çocuklar henüz zihnen aşırı bilgiyle yüklü olmadıklarından öğrendiklerini çok daha kolay hafızaya alabilmekte ve uzun süreli öğrenimi gerçekleştirebilmektedirler.